Stacey, geboren op 17 november 2012

Onze Stacey is op 20 augustus 2013 door een giant tractor overreden voor de ogen van mijn dochter en mijzelf op enkele meters afstand.
Ze was pas 9 maanden oud, een prachtig effen brindle teefje met een goed karakter.
Het is de meest zwarte dag in ons leven, we kunnen gewoon nog niet geloven dat dit gebeurd is.
Ze was juist los toen er plotsklaps een tractor aankwam, waar we nog nooit in meer dan 15 jaren een tractor gezien hebben, het is een voet-/fietspad waar geen auto's mogen komen.
Ik heb geprobeerd de loonwerker duidelijk te maken dat hij een hond overreden had en getracht hem te laten stoppen, uiteindelijk remde hij op haar en voor hij achteruit reed ging hij eerst nog een keer vooruit, weer over ons lief beestje.
Afschuwelijk.
Bij haar gekomen bungelden haar renpootjes compleet ontveld los en haar ingewanden kwamen uit haar achterlijfje.
Ach, mijn beestje, we stonden machteloos.
Onze dochter was compleet in shock, ook Cheetah die erbij was begreep dat dit niet goed was.
Tanden op elkaar heb ik haar bijna 1 km gedragen om bij de auto te komen.
We zijn acuut door gesjeesd naar de dierenarts in Sneek.
Ze stonden meteen paraat om te helpen en hebben haar aan de morfine gelegd om haar afschuwelijke pijn weg te nemen.
Ze was onherstelbaar gewond.
De dierenartsen konden niets meer voor haar betekenen.
Toen moesten we die verschrikkelijk zware beslissing nemen om haar te laten inslapen.
Onze dochter en ik konden nog afscheid van haar nemen.
Die lieve oogjes, zo vol verdriet, vol pijn, machteloos, gingen me door hart en ziel. Die blik zal ik NOOIT vergeten. 
Dag lieve Stacey, we zijn er kapot van, we missen je zo, klein druktemakertje, klein lief knorrie, wat rende je toch graag, de hele middag had je gewacht tot we zouden gaan rennen en nu kun je nooit meer rennen.

Het is stil zonder jou.

Stacey een paar maandjes oud, wat ben je een mooi met je lieve oogjes ...

Mijn lief Stacey-hondje ...